aankomende kerstdagen, kerstmenu van zeven euro en vuurwerkshow

Vorige week ben ik vier dagen onder de pannen geweest met het opzetten en versieren van vele kerstbomen in totaal zeven ziekenhuizen. Vooral het pronkstuk in het Albert Schweitzer Ziekenhuis in Dordrecht was een megaklus. We hebben de krant er nog mee gehaald. Ik vond het een mooie ervaring. Best wel zwaar werk, maar de moeite meer dan waard wanneer je van zieke mensen en bezoekers leuke reacties mag aanhoren. Het is vaak toch een lichtpuntje, voor even soms maar, maar toch, de gezelligheid van de aanwezigheid van de kerstbomen wordt zeer gewaardeerd.
Ik had die week ook een broodbakcursus bij Teunie van eenvoudig leven gereserveerd. Die moest ik door bovenstaande bezigheden afzeggen. Zit ik gezellig te kletsen in de auto op weg naar de kerstbomen, blijkt mijn mede kerstboomoptuiger een kennis te zijn van Teunie. Ze heeft samen met haar gespind. Teunie volg ik al jaren op haar blog.Dan is het extra leuk om een kennis van haar te ontmoeten en komt het gesprek al gauw op consuminderen. Mijn favoriete onderwerp.

Gratis genieten van een spectaculaire vuurwerkshow kan ieder jaar in hartje Álblasserwaard.
Op de laatste donderdag voor kerst wordt omstreeks 20.00 acht uur 's avonds in Brandwijk op de zogenoemde Vuilendam een grote vuurwerkshow gegeven. Het is een reclamestunt van een winkelier om hun vuurwerkassortiment aan te prijzen. Het duurt ongeveer een half uur en is echt de moeite waard. Het vuurwerk op oudejaarsavond zelf valt hierbij in het niet.
Wij maken traditiegetrouw op die dag de kerstkaarten om uit te delen op school. Zelf verstuur ik al jaren geen kerstkaarten meer. 's Avonds na thuiskomst een lekkere warme chocolademelk om op te warmen en dan lekker naar bed.
Met de twee dochters heb ik deze week nog drie kerststukken gemaakt. Ieder één en helemaal zelf gemaakt. Ben trots op mijn dochters van 17 en 8 jaar. Wat eigenlijk nooit eerder is voorgekomen is dat ik dit jaar voor het dennengroen vijf euro heb betaald. Weliswaar hele mooie takken, maar eigenlijk niet helemaal volgens mijn consuminder principe. De bakjes komen van de kringloop. De versieringen uit een rijkelijk gevulde doos met in de loop der jaren opgespaarde kerstdingetjes. De klimop kwam uit eigen tuin en de dennenappeltjes uit andermans tuin. (netjes gekregen hoor)

Bij een snorrende kachel heb ik de kerstdagen ingedeeld. Eerste kerstdag komt mijn moeder eten. We houden het eenvoudig met een beenham uit de oven overgoten met een saus van champignons, zilveruitjes en een soort van jachtsaus.
Daarbij gekookte witte rijst opgediend in de vorm van een kerstboom. Dit doe ik door de gekookte rijst in een cakeblik in de vorm van een kerstboom te storten en vlak voor het eten op een groot bord om te draaien.
Daarbij rode kool met stukjes appel en appelmoes voor de kleintjes. Als toetje een ijsschnitte.
Omgerekend komt het kerstmenu dan op zeven euro voor zes personen. Oudste dochter eet niet thuis.
Tweede kerstdag gaan we naar mijn schoonfamilie. En dan vieren we op de dag na kerst de verjaardag van manlief. Die is een dag voor kerst jarig. Heb ik jaren op die dag gevierd, maar zo zat ik elk jaar op eerste kerstdag met een ongezellig rommelig en niet proper huis. Tegenwoordig vieren we de verjaardag dus de dag na kerst. Fijne bijkomstigheid is dat we dan ook op die dag de boodschappen doen en er in de winkel heel veel is afgeprijsd. Voordelig verjaardagsboodschappen inslaan.

We hebben van iemand een windmolen gekregen. Omdat we voor de paarden een schrikdraadapparaat hebben staan en die dus batterijen of een accu gebruikt, willen we proberen de molen aan te sluiten op het apparaat. Een heel gepuzzel via internet om erachter te komen hoe we het kunnen realiseren. Een leuk gespreksonderwerp in ieder geval voor de verjaardag. Met veel bezoek hopelijk ook veel suggesties en wellicht een helpende hand om de windmolen aan het werk te krijgen. Zeker met de wind van afgelopen dagen hadden we al aardig wat stroom kunnen opwekken.

Ik heb er weer zin in! Doorgaan met mijn blog.

Het kriebelde al weer een poosje. En nu heb ik besloten het bloggen weer op te gaan pakken. Het is echt lang geleden dat ik mijn laatste blogpost plaatste. Ik heb een intensieve periode doorgemaakt met mijn gezin. Eigenlijk moet ik zeggen dat ik een gewoon een intensief gezin heb. Ik raakte opgebrand. De geestelijke signalen waren er al een poosje. De lichamelijke signalen drukte me nog eens extra met mijn neus op de feiten. Ik ben niet echt depressief geweest of zo maar had echt het gevoel helemaal leeg te zijn.Ik kon uren op de bank zitten en gewoon voor me uit staren en niets doen. Heel frustrerend is dat hoor. Ik barst normaliter altijd van de creatieve ideeën en dat bleef ook gewoon zo, alleen had ik niet de energie om ze daadwerkelijk uit te voeren. Zo worden je creatieve hersenspinsels je zelfs tot last als ze ophopen omdat er niets wordt uitgevoerd maar het verlangen om ze uit te voeren wel blijft bestaan. Wat een kromme zin en wat een zwaar verhaal eigenlijk, maar ik hoop dat het een beetje begrijpelijk overkomt.  Het komt er nu op neer dat het weer de goede kant opgaat en ik ook weer zin krijg om te bloggen. Ik ben gewoon een sterke vrouw, tjakkah!!! die met gezond verstand weet dat ze wel eens eens stapje terug moet doen en goed voor zichzelf moet zorgen. Daar hoort bloggen bij, want dat geeft me enorm veel voldoening.

Consuminderen zal nog steeds de rode draad zijn door mijn blog. Onze weg naar een hypotheekvrij bestaan wordt steeds wat korter. We zijn er weliswaar nog niet, maar we zijn wel op een punt gekomen dat het maandelijkse hypotheekbedrag lager is dan de energierekening. Die energierekening blijft een hekel punt. We wonen nog steeds in ons heerlijk oude grote leefhuis, maar slecht geïsoleerd. Hier hebben we in het verleden al veel aan gedaan, maar eens raakt je buffer op en toen hebben we besloten dat we die weer moesten aanvullen voordat we verder konden gaan met het energiezuiniger maken van het huis. Dubbele beglazing staat nog steeds hoog op ons verlanglijstje bij de ramen van de voorgevel. Ons huis is een gemeentelijk monument en daardoor heeft de aanpassing van de ramen op de begane grond veel voeten in de aarde. De uitstraling moet hetzelfde blijven. De bovenramen zijn van geel bobbelig glas. Bovendien zijn het schuiframen met katrollen en hebben ze inpandige luiken die vanuit de muur ervoor kunnen schuiven. De toekomstige aanpassing ervan moet ons huis energiezuiniger maken en voor mij even belangrijk, geluidsoverlast tegengaan van het voorbij rijdende verkeer. Ons huis staat pal aan de weg en voor mijn hersenen zijn de geluiden van brommers, auto's en vrachtwagens echte stoorzenders. Ik ben wel een vrouw, maar mijn hersenen kunnen niet meerdere geluiden tegelijk verwerken, waardoor ik mijn concentratie verlies met het gene waar ik op dat moment mee bezig ben.

Vorige week hebben we bij de voordeur aan een gordijnrail extra dik gevoerde gordijnen opgehangen. Mooie gordijnen via marktplaats gekocht natuurlijk. Dat scheelt in ieder geval al heel veel tocht door de kieren van de deur en de brievenbus. We hebben er wel eens tochtstrips tussen gehad, maar die lieten  al snel los. Dat waren van die grijze, zelfklevende strips. Heeft iemand een idee of hier alternatieven voor zijn? Ik hoor het graag.

Nog even iets heel anders. Op de scholen van onze kinderen wordt a.s. vrijdag Sinterklaas gevierd. Bij drie van onze kinderen houdt dat in dat er een surprise moet worden gemaakt. Een groot karwei en iets waar mijn kinderen niet op zitten te wachten. Natuurlijk worden alle surprises van restmateriaal gemaakt. Soms ontbreekt wel eens de tijd en zin om verplicht een surprise te maken. Je kunt het natuurlijk niet maken om te zeggen dat je geen surprise maakt. Daarom bewaar ik vaak de mee naar huis gebrachte surprises om ze wat te renoveren en aan te passsen om ze een paar jaar later weer te gebruiken.