Zoeken in deze blog

donderdag 25 augustus 2016

Hoezo vakantie leuk! en weer besparen.

Bijna iedereen die je spreekt als de vakantie begint zegt, heerlijk vakantie. Ik zie er elk jaar weer tegenop. Meestal gaan we een weekje weg en dat is ook altijd erg leuk. Maar voor onze jongste twee kinderen duurt de vakantie gewoon te lang. Ik heb kinderen die behoefte hebben aan structuur, school, verenigingen, vriendjes, etc. Dat ontbreekt juist allemaal in de vakantie. Ik ben dan ook erg blij dat de vakantie achter de rug is. We hebben helaas niemand in de familie of vriendenkring die aanbiedt om bijvoorbeeld een nachtje te komen logeren. Er liggen er twee in scheiding, de oma's hebben het tegenwoordig drukker met zichzelf en vriendjes zijn zelf op vakantie. Dus begint mijn vakantie nu als iedereen weer naar school is. Heerlijk even het huis helemaal voor me alleen.

De to do lijstjes die ik voorbij zag komen van bloggers met punten voor in de vakantie, maak ik juist voor na de vakantie.

1) vroeg sporten
2) weer gezonder eten (ik ben een emotie-eter, dus je begrijpt dat bij mij in de vakantie de weegschaal omhoog schiet)
3) stille tijd momenten
4) middagdutje
5) lezen
6) bloggen, zowel lezen als schrijven
7) verder huis minimaliseren

Verder heb ik zojuist wat aanpassingen gedaan. Nu ons gezin is uitgebreid met twee pubers en er ook meer wordt gedoucht, heb ik alle badlakens in de badkamer vervangen door badhanddoeken. Dat scheelt enorm veel in de wasmachine. Ik had de badhanddoeken ooit bij elkaar gespaard met een J.umbo actie. Stapje voor stapje wordt ik steeds handiger in het organiseren van het huishouden. Dat is nooit mijn sterkte kant geweest.






donderdag 18 augustus 2016

Kleding die lekker zit.

Het zit denk ik in de genen. Mijn vader knipte altijd eerst een inkeping in nieuwe sokken voordat hij ze aantrok. De mouwtjes van zijn t-shirts die hij onder zijn bovenkleding droeg werden eerst opgerekt totdat het kraakte. Er mocht niks knellen. Dat gen heb ik dus blijkbaar van hem geërfd. 
Ik kan ook niet tegen trekkende, knellende of snijdende kleding. Een riem in een broek is echt een straf. Het liefst loop ik heel de dag in een huispak van velours. Lekker zacht, behaaglijk en losjes om m'n lijf. Maar ja, je kunt niet overal in je huispak naartoe. Nou ja, het kan wel, maar het gaat me toch net een stapje te ver. Ik ben dus op zoek naar kleding, bijvoorbeeld broeken, die het model van een joggingbroek hebben of nog wijder met tricot boorden, maar dan van materiaal dat het zelfs elegant kan zijn. Dus ben ik driftig in de weer op marktplaats en tik bij de zoekopdrachten woorden in als pofbroek, tricot, wijde broek, etc. Ik ben al twee keer geslaagd. Het zit echt super lekker, maar ik moet toch een drempel over om het ook over straat aan te trekken, bijvoorbeeld naar de supermarkt of een ouderavond. Ik ben dus binnenshuis begonnen en de opmerkingen van de kinderen hebben me niet bepaald gerustgesteld. Wat heb jij nou aan!!!! was de eerste reactie. Eh, een broek die me lekker zit. Het ziet er niet uit. Nou je begrijpt dat het nog wat wennen wordt bij alle gezinsleden. Ik ben nog op zoek naar mogelijkheden om het toch elegant te dragen. Maar dan val je automatisch in schoenen op hakken of voor een Ibiza-look met sandalen. Niet echt geschikt voor de steunzolen die ik draag. Ik zet m'n zoektocht nog even voort. Misschien dat 25 kilo lichter ook scheelt ;)

woensdag 10 augustus 2016

hutje op de hei

Als kind had ik al de behoefte aan rust. En ook nu lijkt het me soms heerlijk een hutje op de hei te hebben. Ik inventariseer de laatste jaren mijn gedachten over het leven steeds opnieuw. Het helpen van kinderen, of armen, mensen in nood is iets wat me door mijn vader al jong is bijgebracht. Kreeg ik een nieuwe fiets, dan kreeg mijn vriendinnetje er ook ééntje als hij wist dat het bij hun gezin financieel niet mogelijk was. We zijn nu gezinshuis, dus dat hutje op de hei is een ver van mijn bed show op het moment. Maar toch denk ik wel eens. Een klein vakantiehuisje in een prachtig natuurgebied, dat lijkt me ook zo heerlijk.

Toekomstmuziek of niet? Ik heb in mijn naaste omgeving meegemaakt dat je je dromen niet moet uitstellen maar indien mogelijk eerst moet doen voor het te laat is. Ik doe op het moment juist het tegenovergestelde. Het gezinshuis wat we nu hebben is geen droom maar een roeping. Ik ben ook dankbaar dat ik het werk mag doen. Maar je dromen kunnen naleven die je eigenlijk diep weg stopt omdat je denkt dat het toch niet kan.

Ik noem maar eens een voorbeeld. Het verkopen van je huis en met je kinderen de wereld rondreizen voor een paar jaar, zelfs nu ze nog leerplichtig zijn. Het lijkt me prachtig. Een droom of zou het toch werkelijkheid kunnen worden. Kan niet bestaat niet, zeg ik altijd tegen onze kinderen. Ik zou het ook wat vaker tegen mezelf moeten zeggen. Ik vind het heerlijk om verhalen van mensen te lezen of zien die hun dromen najagen. Daar is soms heel veel moed voor nodig. Ik ga eerst maar eens op een rijtje zetten welke droom van al mijn dromen de hoogste prioriteit heeft.

dinsdag 9 augustus 2016

De eerste maanden als gezinshuis.

Ja en dan zijn we ineens al weer een paar maanden gezinshuisouders. Nou ja, niet ineens natuurlijk. Het vergt aanpassingen van ons wat betreft de privacy, maar dat went al aardig. Liep ik eerst in mijn blootje door het huis als ik vanuit de douche naar de slaapkamer moest, dan pak ik nu een badjas. Zulke dingen bedoel ik dan met aanpassingen.
Ik vind het dankbaar werk. En oh wat is het sneu als je niet meer bij je eigen ouders kunt wonen door allerlei omstandigheden. Inhoudelijk kan ik er niet veel over vertellen. Dat is zeg maar het beroepsgeheim om de privacy voor de kids te waarborgen. Maar geloof me, er is zoveel ellende in gezinnen.

Ik heb inmiddels mijn hulp in de huishouding en ben daar zo ontzettend blij mee. Huishoudelijk werk is nooit mijn ding geweest. Ik kan me nu focussen op waar ik wel goed in ben en dat huishoudelijke werk mogen anderen doen, die daar weer goed in zijn. Er blijft nog genoeg over voor mij. Denk aan drie keer per dag een aanrecht vol. Dat hou je niet tegen met maaltijden klaarmaken voor meestal 9 personen. En de wasmachine draait iedere dag een paar trommels. De beestenboel verzorgen. Ik laat de hulp geen kattenbakken schoonmaken. De buitenboel, de boodschappen, verstelwerk, en noem maar op.

En ja dan ben je consuminderaar en komen er twee extra gezinshuiskinderen die dozen en tassen vol spullen meenemen. Allerlei frustsels en dingen. M'n ooit zo strakke muren in hun kamers zijn nu bedekt met krantenknipsels en posters. Ben ik van heb je wat nodig, dan gaan we naar de kringloop. Daar hebben deze stadse meiden geen boodschap aan. Die houden niet van kringloop. Ze vinden dat onze kinderen weinig kleding hebben. Nou dat zeg je niet tegen dovemansoren hoor bij onze jongste dochter.

Ik besef me dat ik me niet te druk moet maken. Te veel of te weinig spullen. Het zijn maar materiële futiliteiten.

Nog twee weken dan zit de vakantie er weer op. Heerlijk, weer terug naar de regelmaat. Alhoewel, ik zag pas een programma met Floortje Dessing, met twee mensen die alleen met een tentje en 25 kilo bagage leven. Leven van dag tot dag zonder onderhoud aan huis en spullen en zonder de dagelijkse verplichtingen. Het enige waar ze aan moesten denken, was om op tijd aan eten te komen. Heerlijk lijkt me dat. Alhoewel ik nu in principe een groot gezin heb, kan ik eigenlijk helemaal niet tegen drukte. Niet wat betreft organiseren, maar wat betreft geluid. De televisie aan of zelfs maar de afzuigkap, ik wordt chaotisch van geluiden. Het is eigenlijk de stilte die ik zo heerlijk vind. Die hoop ik over twee weken weer te ervaren, als iedereen naar school of werk is.

De kids halen de zolder leeg, en zetten de spullen op marktplaats. Van het geld wat het oplevert gaan we met z'n allen wat leuks doen. En het is voor hun een leuke dagbesteding met regenachtige dagen.