Terug van weggeweest!!!

Wat voelt dat vreemd zeg. Sinds meer dan twee jaar weer een nieuw stukje schrijven. Er is natuurlijk super veel gebeurd in de afgelopen twee jaar. We runnen nog steeds ons gezinshuis. Onze oudste dochter is weer thuis komen wonen na een relatiebreuk. Ik heb mijn diploma gehaald en ben nu officieel geregistreerd. Mijn moeder heeft zit na een aantal intensieve jaren met depressies nu in een verzorgingshuis. Mijn man heeft te horen gekregen dat er na de reorganisatie van het bedrijf geen plaats meer voor hem is. We hebben samen besloten dat we ons gezinshuis zelfstandig gaan voortzetten. Dit houdt in dat ik mijn loondienstverband ga omzetten in een onderaannemerscontract. Daar komt heel wat bij kijken. Er zijn veel voorwaarden verbonden aan het mogen voeren van een zelfstandig gezinshuis. De keuze voor zelfstandig ondernemerschap heeft vooral te maken met het niet meer afhankelijk zijn  en de machtspositie van mensen in een bedrijf die dingen beslissen, maar eigenlijk helemaal niet weten wat er speelt. Dat heb je nu eenmaal met een organisatie die meer dan 2000 werknemers heeft.

Er zijn gezinshuiskinderen bij ons komen wonen en er zijn er weer vertrokken. Op dit moment wonen er twee meisjes van acht en negen jaar in ons gezinshuis.  Het minimaliseren is een lange weg, zeker als er steeds kinderen bij ons komen wonen die soms helemaal niets meenemen, maar het komt ook voor dat er dozen tegelijk naar binnen worden gedragen. Wat opvalt is dat de bij ons geplaatste kinderen enorm hechten aan in onze ogen rommel. Sommige kinderen raken helemaal van streek als we het doosje weggooien waarin het verrassingsei zat om maar eens een voorbeeld te noemen.

Doordat mijn moeder naar een verzorgingshuis is gegaan, waar ze alleen nog maar een kamer heeft, moest haar huis worden ontruimd. Nou dat was een hele klus hoor. Ooit schreef ik erover dat mijn moeder het tegenovergestelde van mij is. Ze is een verzamellaar van allerlei dingen en had zeer veel voorraad uiteenlopend van tien aardappelschilmesjes, 8 scharen tot glazen flesjes en van knutselmateriaal tot vazen en vaatdoekjes. Ik heb best veel weggedaan, maar je ontkomt er niet aan dat er dan ook weer spullen in je huis komen waar je wat mee moet. Over sommige dingen kan je gelijk beslissen en andere dingen daar doe ik wat langer over. Inmiddels ben ik tevreden met wat ik heb gehouden van haar voor het geval dat ze er nog naar vraagt. En ja, het is al een paar keer voorgekomen dat ze ergens naar vroeg en ik moest meedelen dat ik dat naar de kringloop had gebracht.

Vanmorgen heb ik een lockmachine en een borduurmachine gratis laten ophalen. Dat geeft me altijd een beter gevoel dan wanneer iets wordt verkocht via marktplaats. Natuurlijk ben ik ook blij als iets nog wat oplevert, maar het blij maken van mensen door iets weg te geven geeft me veel meer voldoening. We hebben ook nog een zeer groot schaakspel voor buiten weggegeven aan de schaakvereniging. Dat nam zoveel ruimte in. De schaakvereniging gaat het gebruiken voor promotionele doeleinden.

Het voelt goed om weer wat te hebben geschreven en te plaatsen. Leuk als jullie weer meelezen. Binnenkort zal ik mijn stukjes tekst wat opleuken met foto's.

Sinds maanden een dag helemaal alleen thuis, heerlijk!

Wat voelt dat vreemd aan, maar wel heerlijk. Sinds maanden ben ik vandaag een dag helemaal alleen thuis. Tot een uur of half vier. Meestal als de kinderen naar school zijn, heb ik wel een vergadering of een cursus voor mijn werk. Ook vandaag stond er een vergadering gepland, maar die werd zojuist afgezegd. Mijn werk vind ik super leuk als gezinshuisouder. Maar in de vergaderingen en bijeenkomsten gaat ontzettend veel extra tijd zitten.
Maar goed, vandaag dus een relaxdag. Vanavond moet ik nog wel met een bij ons geplaatst kind een bezoekje afleggen aan haar vader. Tot half vier ga ik eens rustig door mijn huis lopen voor een inspectie op achtertallig onderhoud. In ons huis wordt zo intensief geleefd.  Op donderdag soms wel met 13 kinderen tegelijk. Daar knappen je muren en vloeren en stoffering van de banken niet van op hoor.
Alhoewel ik destijds bewuste keuzes heb gemaakt voor wasbare bankhoezen en zo, worden ze op den duur toch niet meer helemaal schoon. En de banken kraken ook ontzettend.
Eind april stop ik met mijn oppaskindjes op de donderdag. Dat geeft mij elke week een dag tijd voor dingen waar ik nu niet aan toe kom. En dan is het misschien ook tijd om wat in huis te verven en op te knappen, zonder dat je er een paar weken later niets meer van ziet.

De paar dagen met zon hebben me goed gedaan. Daar krijg ik altijd energie van. Het is dan lekker licht in huis. Ik krijg de voorjaarskriebels.
Een aantal jaar geleden heb ik blauwe druifjes gekocht en van die kleine narcissen. Die heb ik nadat ze waren uitgebloeid in de tuin gezet en haal ik elk jaar weer opnieuw uit de grond. Ik zag dat er bij de narcissen al groene puntjes uit de bolletjes naar boven komen, dus ik ga ze binnenkort uit de grond scheppen en in huis zetten.

Ik ben in mijn hoofd altijd druk met gedachten. Zo ook gedachten over de toekomt. Ik vind het zo knap van mensen die hun droom nu al najagen en niet wachten op latere tijden. Ik heb zo mijn ideeén over de toekomst. Mijn toekomst over 10 jaar. Dan hoop ik dat mijn boek inmiddels is uitgegeven. Dat we kunnen stoppen met werken door de verkoop van ons huis.Dat we een huisje, terugkopen, klein en alles gelijkvloers waar ik samen met mijn man oud kan worden. Dat we kunnen genieten van onze kinderen en kleinkinderen en die bijvoorbeeld elk jaar mee op vakantie kunnen nemen. Tien jaar lijkt nog best ver weg. Zeker als ik naar ons grote huis kijk, waar de aankomende jaren veel onderhoud aan moet worden gepleegd. Alhoewel het zonder onderhoud ook niet in elkaar zal vallen. Dat vind ik altijd wel een dilemma. Onderhoud plegen, dus geld investeren in je huis, is dat geen water na de zee dragen in deze gekke tijden wat betreft de huizenmarkt. Ons huis is de afgelopen jaren ongeveer 200.000 euro in waarde gezakt. Daar is geen onderhoud tegen opgewassen.

Hé, ik zie een oud stepje staan buiten. Dat ga ik maar bij de hoek zetten voor het grove vuil. Voorjaarskriebels uiten zich bij mij altijd door opruimen. Heerlijk!!!!

Consuminderen en minimalisme binnen een groot gezin.

Consuminderen doe ik nu al een heel wat jaren. Dat betekent in mijn geval, weinig kopen, doen met wat je hebt en onstspullen. Het heeft ons geestelijk en financieel goed gedaan. Het geeft me rust in mijn hoofd. Maar het minimaliseren op het gebied van de ecologische voetafdruk gaat me nog wat minder af. In ons grote oude huis staan nu bijvoorbeeld elektrische kacheltjes om bij te verwarmen. We hebben weliswaar zonnepanelen, maar met deze kachelt.es gaat de teller echt op hol. En als we 25 jaar getrouwd zijn aankomend jaar, dan gaan we met het hele gezin met het vliegtuig naar Tenerife.
Ik wil hierin nog een weg gaan vinden. Maar alles met kleine stapjes tegelijk. Prioritiet één blijft onze kids en gezinshuiskids begeleiden en mijn studie afronden.
Wat lijkt het me heerlijk om een dag in de week over te hebben vanaf juli. Ik ga één dag in de week naar school. Alhoewel ik het ook lekker vind om me even aan de drukte van ons gezinshuis te onttrekken. Wetend dat ik alles in vertrouwde handen van mijn man kan achterlaten.

Ik vind minimaliseren een heel breed begrip. Ik minimaliseer bijvoorbeeld ook op schoonmaken. Ik ga echt niet elke twee weken de ramen zemen. Zonde van mijn tijd. En minimaliseren op de werkzaamheden in de tuin vind ik ook heel belangrijk. Een onderhoudsvrije tuin. Het enigste wat we doen is gras maaien en twee keer per jaar onkruid wieden. Allemaal minimaliseren voor tijdwinst. Minimaliseren in frustraties. De dingen sneller van me laten afglijden, Maar ook minimaliseren in dingen die persé van me mezelf moeten. Zo ben ik nu weer bezig met een opruimronde in huis. Ik zet sommige dingen op de weggeefhoek, maar gooi ook gerust wat in de Kliko en heel belangrijk zonder schuldgevoel. Beter snel opgeruimd dan drie weken onrust in mijn hoofd,

Ja en dan nu weer het werk binnen het gezinshuis oppakken van alledag. Bezoekje ortho. Fiets ophalen. Er was een puberkind in de sloot gefietst. Hoe zou het toch zijn gekomen ;) Kind helemaal in de stress. Niet vanwege de kapotte fiets, maar tijdelijk leven zonder mobiel. Dan krijgen ze echt afkick verschijnselen.

Als ik het zo terug lees is het een vrij negatief logje geworden. Maar feit is dat ik juist steeds meer rust in hoofd en leven krijg. Heel positief dus.

Fijne dag allemaal!

terugblik op half jaar gezinshuis en hoe het gaat met consuminderen

Het zijn drukke tijden in ons gezinshuis. De twee bij ons geplaatste pubers hebben al aardig hun draai gevonden. Ik ben weer aan het studeren. Ik moet een diploma halen waarmee ik deze functie van gezinshuisouder mag blijven uitoefenen. Dus ga ik elke week 1 dag naar school en studeer in de avonduren. Ik vind het echt vreselijk. Ik ben een praktijkmens en theorieën stampen is niet echt mijn ding. Bovendien moet mijn engels ook goed worden opgehaald. Ik hoef me dus niet te vervelen. Ik hoop binnen een half jaar mijn diploma op zak te hebben.
Het consumindervirus blijft altijd in mijn achterhoofd, maar met extra drukte val ik gauw terug in de gemakstoestand. Niet naar de kringloop voor iets wat ik nodig heb, maar online bestellen.

Wat betreft mijn gezondheid kwakkel ik behoorlijk. Ik heb al jaren last van mijn spieren en/of gewrichten. Als ik 's morgens uit bed stap lijk ik wel 80. Elke stap die ik zet doet pijn. En bukken gaat gepaard met een hoop gesteun en gezucht. Ik ben 's avonds altijd heel moe. Dat komt niet omdat ik mezelf overhoop werk wat betreft huishoudelijk werk, want de hulp pakt heel veel voor me uit handen. Maar van pijn wordt je zo moe. Ik weet dat als ik helemaal stop met zuivelproducten en suiker, de pijnklachten een stuk minder worden. Dat moet ik toch maar weer eens gaan proberen dan. Maar ja, ik als emotie-eter in een gezinshuis met een vat vol gebeurtenissen waarbij de emoties hoog kunnen oplopen, vindt dat nog het moeilijkste. Het goed zorgen voor mezelf. Tegenwoordig ga ik met manlief één keer per maand uit eten of gewoon op visite. Het liefste zou ik gewoon een weekje helemaal alleen in m'n eigen huis zijn. Het schrijven van mijn boek weer oppakken. Lekker luieren en geen wekker zetten. Niet koken maar een week leven op maaltijdsalades. Zo iets, snap je? En Ok, manlief mag daar ook best bij zijn, als hij me maar lekker m'n gang laat gaan.

Want in een gezinshuis is altijd hectiek en heb je heel weinig momenten voor jezelf. De vrije weekenden  die we hebben zijn lastig in te plannen, heel veel geregel voor 48 uur vrijaf. En dat zijn dan ook de weekenden dat onze eigen kinderen extra aandacht krijgen, dus nog weinig tijd voor mezelf.
Ik klaag niet hoor, ik doe het met liefde. Ik uit alleen een stil verlangen.
In de maand mei gaan ze allemaal drie dagen naar kerkkamp. Dan heb ik drie dagen vrij. Maar wat is nou het gekke. Dan heb je vrij en komt er helemaal niks van al je plannen. Juist dan ben ik ontregeld.
Hoe gek zit een mens toch in elkaar.

Hoezo vakantie leuk! en weer besparen.

Bijna iedereen die je spreekt als de vakantie begint zegt, heerlijk vakantie. Ik zie er elk jaar weer tegenop. Meestal gaan we een weekje weg en dat is ook altijd erg leuk. Maar voor onze jongste twee kinderen duurt de vakantie gewoon te lang. Ik heb kinderen die behoefte hebben aan structuur, school, verenigingen, vriendjes, etc. Dat ontbreekt juist allemaal in de vakantie. Ik ben dan ook erg blij dat de vakantie achter de rug is. We hebben helaas niemand in de familie of vriendenkring die aanbiedt om bijvoorbeeld een nachtje te komen logeren. Er liggen er twee in scheiding, de oma's hebben het tegenwoordig drukker met zichzelf en vriendjes zijn zelf op vakantie. Dus begint mijn vakantie nu als iedereen weer naar school is. Heerlijk even het huis helemaal voor me alleen.

De to do lijstjes die ik voorbij zag komen van bloggers met punten voor in de vakantie, maak ik juist voor na de vakantie.

1) vroeg sporten
2) weer gezonder eten (ik ben een emotie-eter, dus je begrijpt dat bij mij in de vakantie de weegschaal omhoog schiet)
3) stille tijd momenten
4) middagdutje
5) lezen
6) bloggen, zowel lezen als schrijven
7) verder huis minimaliseren

Verder heb ik zojuist wat aanpassingen gedaan. Nu ons gezin is uitgebreid met twee pubers en er ook meer wordt gedoucht, heb ik alle badlakens in de badkamer vervangen door badhanddoeken. Dat scheelt enorm veel in de wasmachine. Ik had de badhanddoeken ooit bij elkaar gespaard met een J.umbo actie. Stapje voor stapje wordt ik steeds handiger in het organiseren van het huishouden. Dat is nooit mijn sterkte kant geweest.

Kleding die lekker zit.

Het zit denk ik in de genen. Mijn vader knipte altijd eerst een inkeping in nieuwe sokken voordat hij ze aantrok. De mouwtjes van zijn t-shirts die hij onder zijn bovenkleding droeg werden eerst opgerekt totdat het kraakte. Er mocht niks knellen. Dat gen heb ik dus blijkbaar van hem geërfd. 

Ik kan ook niet tegen trekkende, knellende of snijdende kleding. Een riem in een broek is echt een straf. Het liefst loop ik heel de dag in een huispak van velours. Lekker zacht, behaaglijk en losjes om m'n lijf. Maar ja, je kunt niet overal in je huispak naartoe. Nou ja, het kan wel, maar het gaat me toch net een stapje te ver. Ik ben dus op zoek naar kleding, bijvoorbeeld broeken, die het model van een joggingbroek hebben of nog wijder met tricot boorden, maar dan van materiaal dat het zelfs elegant kan zijn. Dus ben ik driftig in de weer op marktplaats en tik bij de zoekopdrachten woorden in als pofbroek, tricot, wijde broek, etc. Ik ben al twee keer geslaagd. Het zit echt super lekker, maar ik moet toch een drempel over om het ook over straat aan te trekken, bijvoorbeeld naar de supermarkt of een ouderavond. Ik ben dus binnenshuis begonnen en de opmerkingen van de kinderen hebben me niet bepaald gerustgesteld. Wat heb jij nou aan!!!! was de eerste reactie. Eh, een broek die me lekker zit. Het ziet er niet uit. Nou je begrijpt dat het nog wat wennen wordt bij alle gezinsleden. Ik ben nog op zoek naar mogelijkheden om het toch elegant te dragen. Maar dan val je automatisch in schoenen op hakken of voor een Ibiza-look met sandalen. Niet echt geschikt voor de steunzolen die ik draag. Ik zet m'n zoektocht nog even voort. Misschien dat 25 kilo lichter ook scheelt ;)

hutje op de hei

Als kind had ik al de behoefte aan rust. En ook nu lijkt het me soms heerlijk een hutje op de hei te hebben. Ik inventariseer de laatste jaren mijn gedachten over het leven steeds opnieuw. Het helpen van kinderen, of armen, mensen in nood is iets wat me door mijn vader al jong is bijgebracht. Kreeg ik een nieuwe fiets, dan kreeg mijn vriendinnetje er ook ééntje als hij wist dat het bij hun gezin financieel niet mogelijk was. We zijn nu gezinshuis, dus dat hutje op de hei is een ver van mijn bed show op het moment. Maar toch denk ik wel eens. Een klein vakantiehuisje in een prachtig natuurgebied, dat lijkt me ook zo heerlijk.

Toekomstmuziek of niet? Ik heb in mijn naaste omgeving meegemaakt dat je je dromen niet moet uitstellen maar indien mogelijk eerst moet doen voor het te laat is. Ik doe op het moment juist het tegenovergestelde. Het gezinshuis wat we nu hebben is geen droom maar een roeping. Ik ben ook dankbaar dat ik het werk mag doen. Maar je dromen kunnen naleven die je eigenlijk diep weg stopt omdat je denkt dat het toch niet kan.

Ik noem maar eens een voorbeeld. Het verkopen van je huis en met je kinderen de wereld rondreizen voor een paar jaar, zelfs nu ze nog leerplichtig zijn. Het lijkt me prachtig. Een droom of zou het toch werkelijkheid kunnen worden. Kan niet bestaat niet, zeg ik altijd tegen onze kinderen. Ik zou het ook wat vaker tegen mezelf moeten zeggen. Ik vind het heerlijk om verhalen van mensen te lezen of zien die hun dromen najagen. Daar is soms heel veel moed voor nodig. Ik ga eerst maar eens op een rijtje zetten welke droom van al mijn dromen de hoogste prioriteit heeft.