Ja en dan zijn we ineens al weer een paar maanden gezinshuisouders. Nou ja, niet ineens natuurlijk. Het vergt aanpassingen van ons wat betreft de privacy, maar dat went al aardig. Liep ik eerst in mijn blootje door het huis als ik vanuit de douche naar de slaapkamer moest, dan pak ik nu een badjas. Zulke dingen bedoel ik dan met aanpassingen.
Ik vind het dankbaar werk. En oh wat is het sneu als je niet meer bij je eigen ouders kunt wonen door allerlei omstandigheden. Inhoudelijk kan ik er niet veel over vertellen. Dat is zeg maar het beroepsgeheim om de privacy voor de kids te waarborgen. Maar geloof me, er is zoveel ellende in gezinnen.
Ik heb inmiddels mijn hulp in de huishouding en ben daar zo ontzettend blij mee. Huishoudelijk werk is nooit mijn ding geweest. Ik kan me nu focussen op waar ik wel goed in ben en dat huishoudelijke werk mogen anderen doen, die daar weer goed in zijn. Er blijft nog genoeg over voor mij. Denk aan drie keer per dag een aanrecht vol. Dat hou je niet tegen met maaltijden klaarmaken voor meestal 9 personen. En de wasmachine draait iedere dag een paar trommels. De beestenboel verzorgen. Ik laat de hulp geen kattenbakken schoonmaken. De buitenboel, de boodschappen, verstelwerk, en noem maar op.
En ja dan ben je consuminderaar en komen er twee extra gezinshuiskinderen die dozen en tassen vol spullen meenemen. Allerlei frustsels en dingen. M'n ooit zo strakke muren in hun kamers zijn nu bedekt met krantenknipsels en posters. Ben ik van heb je wat nodig, dan gaan we naar de kringloop. Daar hebben deze stadse meiden geen boodschap aan. Die houden niet van kringloop. Ze vinden dat onze kinderen weinig kleding hebben. Nou dat zeg je niet tegen dovemansoren hoor bij onze jongste dochter.
Ik besef me dat ik me niet te druk moet maken. Te veel of te weinig spullen. Het zijn maar materiële futiliteiten.
Nog twee weken dan zit de vakantie er weer op. Heerlijk, weer terug naar de regelmaat. Alhoewel, ik zag pas een programma met Floortje Dessing, met twee mensen die alleen met een tentje en 25 kilo bagage leven. Leven van dag tot dag zonder onderhoud aan huis en spullen en zonder de dagelijkse verplichtingen. Het enige waar ze aan moesten denken, was om op tijd aan eten te komen. Heerlijk lijkt me dat. Alhoewel ik nu in principe een groot gezin heb, kan ik eigenlijk helemaal niet tegen drukte. Niet wat betreft organiseren, maar wat betreft geluid. De televisie aan of zelfs maar de afzuigkap, ik wordt chaotisch van geluiden. Het is eigenlijk de stilte die ik zo heerlijk vind. Die hoop ik over twee weken weer te ervaren, als iedereen naar school of werk is.
De kids halen de zolder leeg, en zetten de spullen op marktplaats. Van het geld wat het oplevert gaan we met z'n allen wat leuks doen. En het is voor hun een leuke dagbesteding met regenachtige dagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten