Zoeken in deze blog

maandag 19 december 2016

terugblik op half jaar gezinshuis en hoe het gaat met consuminderen

Het zijn drukke tijden in ons gezinshuis. De twee bij ons geplaatste pubers hebben al aardig hun draai gevonden. Ik ben weer aan het studeren. Ik moet een diploma halen waarmee ik deze functie van gezinshuisouder mag blijven uitoefenen. Dus ga ik elke week 1 dag naar school en studeer in de avonduren. Ik vind het echt vreselijk. Ik ben een praktijkmens en theorieën stampen is niet echt mijn ding. Bovendien moet mijn engels ook goed worden opgehaald. Ik hoef me dus niet te vervelen. Ik hoop binnen een half jaar mijn diploma op zak te hebben.
Het consumindervirus blijft altijd in mijn achterhoofd, maar met extra drukte val ik gauw terug in de gemakstoestand. Niet naar de kringloop voor iets wat ik nodig heb, maar online bestellen.

Wat betreft mijn gezondheid kwakkel ik behoorlijk. Ik heb al jaren last van mijn spieren en/of gewrichten. Als ik 's morgens uit bed stap lijk ik wel 80. Elke stap die ik zet doet pijn. En bukken gaat gepaard met een hoop gesteun en gezucht. Ik ben 's avonds altijd heel moe. Dat komt niet omdat ik mezelf overhoop werk wat betreft huishoudelijk werk, want de hulp pakt heel veel voor me uit handen. Maar van pijn wordt je zo moe. Ik weet dat als ik helemaal stop met zuivelproducten en suiker, de pijnklachten een stuk minder worden. Dat moet ik toch maar weer eens gaan proberen dan. Maar ja, ik als emotie-eter in een gezinshuis met een vat vol gebeurtenissen waarbij de emoties hoog kunnen oplopen, vindt dat nog het moeilijkste. Het goed zorgen voor mezelf. Tegenwoordig ga ik met manlief één keer per maand uit eten of gewoon op visite. Het liefste zou ik gewoon een weekje helemaal alleen in m'n eigen huis zijn. Het schrijven van mijn boek weer oppakken. Lekker luieren en geen wekker zetten. Niet koken maar een week leven op maaltijdsalades. Zo iets, snap je? En Ok, manlief mag daar ook best bij zijn, als hij me maar lekker m'n gang laat gaan.

Want in een gezinshuis is altijd hectiek en heb je heel weinig momenten voor jezelf. De vrije weekenden  die we hebben zijn lastig in te plannen, heel veel geregel voor 48 uur vrijaf. En dat zijn dan ook de weekenden dat onze eigen kinderen extra aandacht krijgen, dus nog weinig tijd voor mezelf.
Ik klaag niet hoor, ik doe het met liefde. Ik uit alleen een stil verlangen.
In de maand mei gaan ze allemaal drie dagen naar kerkkamp. Dan heb ik drie dagen vrij. Maar wat is nou het gekke. Dan heb je vrij en komt er helemaal niks van al je plannen. Juist dan ben ik ontregeld.
Hoe gek zit een mens toch in elkaar.