Het kriebelde al weer een poosje. En nu heb ik besloten het bloggen weer op te gaan pakken. Het is echt lang geleden dat ik mijn laatste blogpost plaatste. Ik heb een intensieve periode doorgemaakt met mijn gezin. Eigenlijk moet ik zeggen dat ik een gewoon een intensief gezin heb. Ik raakte opgebrand. De geestelijke signalen waren er al een poosje. De lichamelijke signalen drukte me nog eens extra met mijn neus op de feiten. Ik ben niet echt depressief geweest of zo maar had echt het gevoel helemaal leeg te zijn.Ik kon uren op de bank zitten en gewoon voor me uit staren en niets doen. Heel frustrerend is dat hoor. Ik barst normaliter altijd van de creatieve ideeën en dat bleef ook gewoon zo, alleen had ik niet de energie om ze daadwerkelijk uit te voeren. Zo worden je creatieve hersenspinsels je zelfs tot last als ze ophopen omdat er niets wordt uitgevoerd maar het verlangen om ze uit te voeren wel blijft bestaan. Wat een kromme zin en wat een zwaar verhaal eigenlijk, maar ik hoop dat het een beetje begrijpelijk overkomt. Het komt er nu op neer dat het weer de goede kant opgaat en ik ook weer zin krijg om te bloggen. Ik ben gewoon een sterke vrouw, tjakkah!!! die met gezond verstand weet dat ze wel eens eens stapje terug moet doen en goed voor zichzelf moet zorgen. Daar hoort bloggen bij, want dat geeft me enorm veel voldoening.
Consuminderen zal nog steeds de rode draad zijn door mijn blog. Onze weg naar een hypotheekvrij bestaan wordt steeds wat korter. We zijn er weliswaar nog niet, maar we zijn wel op een punt gekomen dat het maandelijkse hypotheekbedrag lager is dan de energierekening. Die energierekening blijft een hekel punt. We wonen nog steeds in ons heerlijk oude grote leefhuis, maar slecht geïsoleerd. Hier hebben we in het verleden al veel aan gedaan, maar eens raakt je buffer op en toen hebben we besloten dat we die weer moesten aanvullen voordat we verder konden gaan met het energiezuiniger maken van het huis. Dubbele beglazing staat nog steeds hoog op ons verlanglijstje bij de ramen van de voorgevel. Ons huis is een gemeentelijk monument en daardoor heeft de aanpassing van de ramen op de begane grond veel voeten in de aarde. De uitstraling moet hetzelfde blijven. De bovenramen zijn van geel bobbelig glas. Bovendien zijn het schuiframen met katrollen en hebben ze inpandige luiken die vanuit de muur ervoor kunnen schuiven. De toekomstige aanpassing ervan moet ons huis energiezuiniger maken en voor mij even belangrijk, geluidsoverlast tegengaan van het voorbij rijdende verkeer. Ons huis staat pal aan de weg en voor mijn hersenen zijn de geluiden van brommers, auto's en vrachtwagens echte stoorzenders. Ik ben wel een vrouw, maar mijn hersenen kunnen niet meerdere geluiden tegelijk verwerken, waardoor ik mijn concentratie verlies met het gene waar ik op dat moment mee bezig ben.
Vorige week hebben we bij de voordeur aan een gordijnrail extra dik gevoerde gordijnen opgehangen. Mooie gordijnen via marktplaats gekocht natuurlijk. Dat scheelt in ieder geval al heel veel tocht door de kieren van de deur en de brievenbus. We hebben er wel eens tochtstrips tussen gehad, maar die lieten al snel los. Dat waren van die grijze, zelfklevende strips. Heeft iemand een idee of hier alternatieven voor zijn? Ik hoor het graag.
Nog even iets heel anders. Op de scholen van onze kinderen wordt a.s. vrijdag Sinterklaas gevierd. Bij drie van onze kinderen houdt dat in dat er een surprise moet worden gemaakt. Een groot karwei en iets waar mijn kinderen niet op zitten te wachten. Natuurlijk worden alle surprises van restmateriaal gemaakt. Soms ontbreekt wel eens de tijd en zin om verplicht een surprise te maken. Je kunt het natuurlijk niet maken om te zeggen dat je geen surprise maakt. Daarom bewaar ik vaak de mee naar huis gebrachte surprises om ze wat te renoveren en aan te passsen om ze een paar jaar later weer te gebruiken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten