Sinds maanden een dag helemaal alleen thuis, heerlijk!

Wat voelt dat vreemd aan, maar wel heerlijk. Sinds maanden ben ik vandaag een dag helemaal alleen thuis. Tot een uur of half vier. Meestal als de kinderen naar school zijn, heb ik wel een vergadering of een cursus voor mijn werk. Ook vandaag stond er een vergadering gepland, maar die werd zojuist afgezegd. Mijn werk vind ik super leuk als gezinshuisouder. Maar in de vergaderingen en bijeenkomsten gaat ontzettend veel extra tijd zitten.
Maar goed, vandaag dus een relaxdag. Vanavond moet ik nog wel met een bij ons geplaatst kind een bezoekje afleggen aan haar vader. Tot half vier ga ik eens rustig door mijn huis lopen voor een inspectie op achtertallig onderhoud. In ons huis wordt zo intensief geleefd.  Op donderdag soms wel met 13 kinderen tegelijk. Daar knappen je muren en vloeren en stoffering van de banken niet van op hoor.
Alhoewel ik destijds bewuste keuzes heb gemaakt voor wasbare bankhoezen en zo, worden ze op den duur toch niet meer helemaal schoon. En de banken kraken ook ontzettend.
Eind april stop ik met mijn oppaskindjes op de donderdag. Dat geeft mij elke week een dag tijd voor dingen waar ik nu niet aan toe kom. En dan is het misschien ook tijd om wat in huis te verven en op te knappen, zonder dat je er een paar weken later niets meer van ziet.

De paar dagen met zon hebben me goed gedaan. Daar krijg ik altijd energie van. Het is dan lekker licht in huis. Ik krijg de voorjaarskriebels.
Een aantal jaar geleden heb ik blauwe druifjes gekocht en van die kleine narcissen. Die heb ik nadat ze waren uitgebloeid in de tuin gezet en haal ik elk jaar weer opnieuw uit de grond. Ik zag dat er bij de narcissen al groene puntjes uit de bolletjes naar boven komen, dus ik ga ze binnenkort uit de grond scheppen en in huis zetten.

Ik ben in mijn hoofd altijd druk met gedachten. Zo ook gedachten over de toekomt. Ik vind het zo knap van mensen die hun droom nu al najagen en niet wachten op latere tijden. Ik heb zo mijn ideeén over de toekomst. Mijn toekomst over 10 jaar. Dan hoop ik dat mijn boek inmiddels is uitgegeven. Dat we kunnen stoppen met werken door de verkoop van ons huis.Dat we een huisje, terugkopen, klein en alles gelijkvloers waar ik samen met mijn man oud kan worden. Dat we kunnen genieten van onze kinderen en kleinkinderen en die bijvoorbeeld elk jaar mee op vakantie kunnen nemen. Tien jaar lijkt nog best ver weg. Zeker als ik naar ons grote huis kijk, waar de aankomende jaren veel onderhoud aan moet worden gepleegd. Alhoewel het zonder onderhoud ook niet in elkaar zal vallen. Dat vind ik altijd wel een dilemma. Onderhoud plegen, dus geld investeren in je huis, is dat geen water na de zee dragen in deze gekke tijden wat betreft de huizenmarkt. Ons huis is de afgelopen jaren ongeveer 200.000 euro in waarde gezakt. Daar is geen onderhoud tegen opgewassen.

Hé, ik zie een oud stepje staan buiten. Dat ga ik maar bij de hoek zetten voor het grove vuil. Voorjaarskriebels uiten zich bij mij altijd door opruimen. Heerlijk!!!!