collecte en kopen aan de deur

Je kent het wel. Het is spitsuur binnen het gezin tussen 17.00 en 19.00 uur.

Iedereen komt zo'n beetje thuis, er moet eten gekookt en gegeten worden.

Daarna de kinderen badderen en op bed leggen. Juist tijdens dit spitsuur wordt er gebeld voor een collecte. Logisch, rond dit tijdstip zijn de meeste mensen thuis.

Toch geeft het steeds weer frustraties. Het is me meerdere keren overkomen dat ik de deur open deed met 4 bijna poedelnaakte kindjes die bij het zien van de collectebus al spontaan begonnen te krijsen wie er het centje in mocht doen terwijl ik op zoek was naar muntgeld.

Zul je net zien, alle muntgeld in de collectezak van de kerk verdwenen, dus naarstig op zoek naar andere plaatsen om dan uiteindelijk wat in de bus te kunnen gooien.

Ik heb het al eens eenvoudiger gemaakt door naast de deur in ons sleutelkastje standaard een torentje muntstukken op te stapelen, maar dat neemt niet weg dat het tijdstip nog altijd ongelegen komt.

Evalueren dus. Met als afspraken binnen het gezin. Tussen 17.00 en 19.00 doen we de voordeur niet open. We blijven gewoon aan tafel zitten of gaan door met de andere bezigheden.

Overigens is het torentje met muntstukken wel blijven bestaan, want buiten de spitsuur-tijden, is het natuurlijk wel makkelijk als er wat muntgeld voorhanden is en je dus niet genoodzaakt bent om een briefje in de collectebus te laten verdwijnen.

Ik vind collectes op consumindergebied altijd een moeilijke. Consuminderen mag niet ten koste gaan van de gaven aan goede doelen. Maar dat neemt niet weg dat je voor jezelf wel afwegingen kunt maken van wat je een goed doel vind en wat niet. Om toch iedereen van collectegeld te kunnen voorzien, alleen al om de moeite van de collectanten te belonen heb ik voor mezelf besloten dat iedereen die aan de deur komt met een collectebus ook wat krijgt omdat ik via bank of giro nooit wat naar dezelfde doelen overmaak.

Een ander verhaal vind ik wanneer verenigingen met allerlei lekkernijen aan de deur komen of andere koopwaar aanbieden zoals kaarten o.i.d. Ik bedank dan altijd vriendelijk wanneer het aankoopbedrag buiten mijn budget ligt en vraag of ik een vrijwillige bijdrage mag geven die ik dan vanaf het muntentorentje neem. Dit behoed je voor duurdere uitgaven en toch steun je het betreffende doel.

Terwijl ik dit stukje schrijf ben ik ongelogen minstens 10 keer naar de wc gelopen met onze jongste van 2 jaar. Hij is aan het zindelijk worden, maar vind de aandacht eromheen prachtig.

Ik ben trots op hem hoor. Ik denk dat ik over een maand kan zeggen dat het luiertijdperk na 14 jaar uit ons gezin is verdwenen. Wat een kostenbesparing zal dat zijn. Dit haal ik direct van mijn huishoudbudget af en verhoog daarmee het maandelijkse spaarbedrag. Anders verdwijnt het ongemerkt weer in de grote hoop.